١٦- زهره صمدی؛ محصل:
صلح، نیاز مبرم هرجامعه است که باعث رفاه، آسایش و ترقی هرکشور می گردد و عدم موجودیت صلح، اوضاع زندگی را برهم می زند، باتاسف که هرگونه تلاش برای صلح قبل از این هیچ نتیجۀ مثبت نداده؛ ازاین رو نمی توانم چون سابق به آمدن صلح امیدوارباشیم.
١٧- حماسه پیگیر؛ محصل حقوق:
١- انجنیر همایون یعقوب زاده:
مذاکرات صلح تاهنوزهیچ کدام نتیجه مثبتی درقبال نداشته، مذاکراتی که شواری صلح با مخالفین انجام داده، همه معامله بوده که تعدادی با تفنگچه های پاکستانی و به پروسه صلح پیوستند؛ اما دوباره با رینجر و راکت و پی کا رفتند یا تا دندان مسلح شده دوباره اولاد این وطن را سر بریدند، که این کار شورای صلح در دوسال اخیر بی نتیجه بوده و مذاکرات به این شکل سودی ندارد؛ مذاکرات یعنی از موضع ضعیف با دشمن حرف زدن است.
٢- تاج الدین؛ باشنده شهرنو سرپل:
١-احمد جاويد صديقى؛ فعال مدنى:
بدون شک که به صلح نياز شديد داريم؛ اما اين پروسه مثل يک پروژه جريان دارد. مسوولان آن، ارادۀ واقعى براى صلح و دانش مردمى را ندارند.
٢-عبدالرحمن؛ معلم مکتب:
صلح، نام يک تفاهم دو جانبه است. يک چيز را به دست مى آوريد و يک چيز را از دست ميدهيد؛ اما فعلاً در شوراى صلح، افرادى کار ميکنند که نه ريشه مردمى دارند و نه هم براى مخالفين مسلح قابل قبول اند؛ پس صلح چطور تامين گردد؟
٣-محمد عابد؛ کارمند دولت:
١- احمد نويد؛ كارمند دولتی:
مذاكرات صلح نتيجه نمی دهد؛ اگر نتيجه بدهد هم، یکبار دیگر زمان صلح داكتر نجيب الله تكرار خواهد شد.
٢- محمد كبير؛ فعال جامعه مدني:
دولت در مذاکرات صلح، باید از موقف قوی صحبت كند؛ همچنان باید مخالفين را به حدی سركوب كند تا آنان مجبور به صلح شوند.
٣- حاجی محمد؛ دريور:
در موجودیت خارجی ها صلح به افغانستان نمی آید؛ وطن فروخته شده است، صلح نمی شود.
٤- فيض الله؛ كارگر:
بدون صلح، زندگی انسان ها نا ممکن است؛ بالاخره در افغانستان هم صلح می شود.
١-برات خان؛ متنفذ قومى ولسوالى خاک افغان:
زندگى، بدون صلح ناممکن است. تا زمانى که کشورهاى همجوار افغانستان، تصميم واقعى براى تامين صلح در افغانستان اتخاذ نکنند، صلح تامين نميشود.
٢-کبير حبيبى؛ باشندۀ شهر قلات:
در دين مبارک اسلام، هدايات زياد در مورد صلح وجود دارد. خود نام اسلام نيز با صلح پيوند دارد؛ پس لازم است که طرف هاى درگير جنگ، براى تامين صلح از جنگ دست بردارند.
٣-محمد هاشم وحدت؛ خبرنگار محلى:
١- شفيق پويا؛ خبرنگار محلى:
صلح براى پيشرفت، موضوعى مهم است. صلح، مى تواند جامعه يى مملو از آرامش را ايجاد نمايد. صلح زندگى است. صلح، راه روشن زندگى انسانى است. ما زمانى به صلح نايل شده مى توانيم که مردم و حکومت متعهد داشته باشيم و حکومت، بايد دروازه هاى مذاکرات را براى گروه هاى ذيدخل باز کند. سران قومى، محاسن سفيدان و علماى دينى، بايد با استفاده از امکانات محلى، جناحهاى درگير را به صلح ترغيب نمايند و فوايد زندگى صلح آميز را براى آنها معرفى کنند؛ در آن صورت، صلح در جامعه استقرار يافته مى تواند.
٢- اقبال بذرگر؛ فعال مدنى:
۱- سید احمد شاه غیاثی کارمند دولت:
صلح بهترین راه برای منع خشونت ، جلوی گیری از ادامه جنایات بشری، ختم فقر و بدبختی و فراهم آوری رفاه و آسایش است، جنگ راه حل خواستها و رسیدن به قدرت نیست. طرف های درگیر جنگ باید به حرمت ماه مبارک رمضان از جنگ دست بکشند به میز مذاکره بنشینند منافع ملت و مردم را در نظر گرفته به انسانها ارزش قائل شوند.
۲- علی اصغر، کارمند یکی از موسسات :
۱ــ محمد جعفرنیازی؛ محصل پوهنتون:
من، باورمند به صلح و گفتگوها میان دولت افغانستان، طالبان و پاکستان نیستم؛ بخاطریکه طالبان ازطرف پاکستان حمایت می شوند و پاکستان، خواهان صلح وآرامی در افغانستان نیست. اگر صلح درافغانستان بیاید و آرامی بیاید، پاکستان تمام برنامه های اقتصادی را که دارد ازبین می رود؛ پس گفتگوها بخاطر صلح، فریب است؛ نمی خواهیم فریب بخوریم.
۲ـــ عبدالمقیم قیومی؛ سرباز پولیس:
١- انجنير سعيدالله نورستانى:
صلح، يک مسئلۀ حياتى براى جامعه است. صلح است که مردم از برکت آن، امور و شکل زندگى خود را تنظيم مى نمايند. در موجوديت صلح، بيم و ترس از بين ميرود. مردم امور زندگى خود را با مصوونيت پيش ميبرند و براى پيشرفت کار مى کنند. در صلح خير است؛ در رابطه به اين موضوع در قرآنکريم نيز يادآورى شده است. ما صلح ميخواهيم؛ اما بر پروسۀ صلح حکومت مطمئن نيستيم، تامين صلح به ايجاد و تطبيق پاليسى خوب نياز دارد.
٢-اجمل؛ آگاه امور زراعتى و باشندۀ پارون:
١- شکریه یوسفی معلم مکتب:
درجامعه ای که صلح و آشتی باشد روابط و امور به نحو احسن آن به پیش می رود و شاهد پیشرفت و ترقی می شویم، عدم صلح ،ثبات سیاسی مملکت و روابط بین المللی کشور ما را در منطقه آسیب می رساند، لازمه یک اجتماع سالم صلح و سلامت روانی است.
٢- اورانوس اونیب،مسوول کمیته مصونیت خبرنگاران زن: